O balneario situado na beira esquerda do río Miño, xunto á súa canle; na mesma ladeira, sobre unha cota superior en 60 m, atópanse Os Baños do Monte, os seus augas xa eran nomeadas desde 1497, ano no que o mosteiro de Celanova afora un monte e os baños de Cortegada. Aínda que os dous mananciais coñecíanse, non se utilizaron até 1818. No primeiro deles reconstruíuse e acondicionado recentemente o seu antigo edificio, cunhas modernas instalacións terapéuticas, captándose as súas augas cunha sondaxe de 6 m de profundidade, pois o seu antigo manancial quedou alagado polo río, desde que se embalsaron as súas augas coa presa de Frieira. As súas augas son sulfuradas-bicarbonatadasfluoruradas sódicas e litínicas, cunha temperatura de 26 ºC, indicadas para afeccións do fígado, tratamentos da pel e do aparello dixestivo. Os Baños do Monte teñen aínda a casa de baños antiga, pero non se usa xa, construíndose recentemente unha nova caseta de baños, que é a que se utiliza agora. Nese lugar existen, ademais: unha fonte ferruginosa, cuxas augas son apropiadas para os casos de anemia, e outras dúas de augas oligometálicas que teñen unha boa aplicación tamén como bebida polas súas propiedades diuréticas. As augas dos baños teñen unha composición e temperatura similar ás do balneario, pois as dúas xorden da mesma fractura. Todas as surgencias anteriores atópanse nunha fractura en granito.